Age of Decay

... PowiedziaÂłeÂś do Âściany.

(Pisz, kogo pytasz nastĂŞpnym razem. I nie, nie edytuj posta powyÂżej.)

Ten zaœ odchrz¹kn¹³, splun¹³ do drewnianej misy, stoj¹cej nieopodal, i rzek³:
- Musicie tamtym korytarzem - wskaza³ na odpowiedni¹ odnogê - pójœÌ a¿ do koùca, tamuj bowiem zamtuz siê znajduje. Równie¿ sam cennik wisi w nim na œcianie, taki, no wiecie, za poszczególne... - znów odchrz¹kn¹³, tym razem jednak nieco wymuszenie - us³ugi.

Na jej koĂącu dostrzegÂłeÂś bogato zdobiony, marmurowy portal, a w nim solidne, drewniane drzwi. ZdawaÂło Ci siĂŞ, Âże czuÂłeÂś sÂłaby zapach fioÂłkĂłw, dziwnie pobudzajÂący Twe krasnoludzkie przecie zmysÂły.

W Âśrodku byÂło niezwykle duszno, powietrze zaÂś kipiaÂło aÂż od mocnego, fioÂłkowego zapachu, ktĂłry wprost wdzieraÂł siĂŞ w TwĂłj strudzony umysÂł... Cennik wisiaÂł po prawej, acz wspomnieĂŚ trzeba, Âże nie byÂła to zwykÂła rozpiska cen. Ba, tam byÂły specjalne malunki, obrazujÂące, jak kaÂżda usÂługa miaÂłaby wyglÂądaĂŚ! Tymczasem caÂłkiem urocza, i, co chyba najwaÂżniejsze w TYM MIEJSCU, caÂłkiem skÂąpo odziana recepcjonistka podeszÂła do Ciebie, i spytaÂła:
- W czymÂś wam pomĂłc, moÂści krasnoludzie?

(Popraw posta.)

- Ekhem... Ja tu jestem tylko recepcjonistkÂą. MusiaÂłabym siĂŞ wpierw spytaĂŚ przeÂłoÂżonych, czy... - byÂła to niewysoka, biuÂściasta brunetka o Âłagodnych rysach twarzy, jak i wielu rozlicznych krÂągÂłoÂściach, w czym przypominaÂła nieco krasnoludzicĂŞ. A, jak przecie doskonale wiedziaÂłeÂś, te ostatnie nie majÂą sobie rĂłwnych w ÂłoÂżnicy... MoÂże wiĂŞc warto by sprĂłbowaĂŚ?