Age of Decay

Ruszyłeś żwawo w stronę bramy wejściowej do miasta. Nie spotkałeś dotychczas nikogo kto by Ci mógł przeszkodzić. Kiedy już myślałeś, że masz szczęście, ku twemu przerażeniu przy bramie stało dwóch strażników, uzbrojonych w halabardy. W dodatku zauważyli cię i teraz patrzą się na ciebie. Prawdopodobnie jesteś zbyt daleko by rozpoznali w tobie jeszcze rasę.

Ruszyłeś w stronę bramy. Strażnicy obserwowali przez cały czas twoje poczynania. Kiedy się zbliżyłeś do bramy, myślałeś, że cię rozpoznają, jednakże nie zareagowali przez co bez problemu wyszedłeś z miasta.
Lepiej jak najszybciej stąd odejść...

(mów proszę w pierwszej osobie...tak jakoś dziko kiedy mówisz to w trzeciej...)

Tak więc ruszyłeś gościńcem w stronę Zielonych Wzgórz. Strażnicy nawet się nie wysilali by się odwrócić. Noc była ciemna, jednakże jako Mroczny elf doskonale widziałeś w takich warunkach. Gościniec był wyjątkowo dobrze zbudowany. Kamienie starannie zostały wyłożone i zabudowane.
Wokoło gościńca znajdowała się pola uprawne. Mijały klepsydry, a ty nadal brnąłeś w kierunku Gildii.
Nagle zauważyłeś, że z przeciwnej strony ktoś nadchodził. Miał czarny płaszcz...tak czarny jak noc, przez co ledwo go ujrzałeś.

Dystans między wami zmniejszał się, a kiedy zmalał do 5 stóp, postać zatrzymała się i spojrzała na ciebie. Miał czerwony oczy i bladą skórę. Miałeś pewność. To mroczny elf.
-Chwała Curpusowi! -Wykrzyknął, po czym utkwił w tobie wzrok.

Mroczny popatrzył na ciebie z pogardą.
-Jak śmiesz odzywać się w języku tych obrzydliwych ludzi?!....i po co Ci widzieć gdzie ja idę, hę??? - Wykrzyknął, po czym rozglądnął się i ponownie utkwił w tobie wzrok.

Mroczny papatrzył się na ciebie ze zdziwieniem. Kiedy mijałeś go gwałtownie się odwrócił.
- Hej! Mam do ciebie pytanie. Widziałeś może tego elfa? - Wyciągnął pergamin na którym zarysowany był portret jakiegoś elfa. Miał bladą skórę, czarne włosy, a na sobie mundur strażnika. Pod portretem było napisane:
"Poszukiwany: Eluniar Velendarwen, były strażnik Labirros. Ostatni raz widziany: Las koło Labirros. Za dostarczenie go żywego lub martwego: 300 sztuk złota. "
-Chętnie bym go dorwał...ale  nie mogę go znaleźć. Prawdopodobnie chowa się w Alarei, HA! Cykor. - Uśmiechnął się szyderczo.

- Za co? Ha, to jest dobre! Najpierw dołączył do straży dzięki księciowi, potem gdy dostał cały sprzęt dla strażnika, uciekł z miasta wszędzie siając panike magią. I zabił 2 strażników, a 4 mocno rannych. Żałuje, że tego nie widziałem... -Uśmiechnął się z błyskiem w oczach.
Kamień przypominał z wyglądu brudny kryształ i miał dziwną rune na sobie.
Nagle wyczułeś niewyobrażalnie wielki pokład złej energii u mrocznego. Obserwując go zauważyłeś, że nosi nie wielki plecak, przypominający pojemnik. I właśnie tam wyczułeś źródło energii. Cóż tam może być?

Zdziwił się po czym uśmiechnął się szyderczo.
- Ależ oczywiście... - Otworzył pojemnik i...wyleciała z niego czarna, latająca kula wytwarzająca wokół siebie coś jak otchłań ciemności i emanujący potężną mroczną energią, od której aż odskoczyłeś.
- Oto mój Efris...masz prawo się bać, ale nie martw się...póki go karmie nic ci nie zrobi. - Po czym zrobił jakiś dziwny gest i zauważyłeś, że "Efris" lekko się powiększył.

Mroczny skrzywił się.
- Cóż...nawet ja musze używać od czasu do czasu tego zawszonego języka. Co do znaleźnienia Efrisa...to brutalnie trudne, ale możesz go stworzyć. - Zbliżył się do ciebie. - Jeżeli będziesz posiadać w sobie bardzo dużo złej energii i złapiesz Ifrisa, wówczas może stworzy się Efris... Po tych słowach nastąpiła taka ciemność, że nawet ty nic nie zobaczyłeś. Usłyszałeś jeszcz: "Niech prowadzi cię Curpus!" i zapadła cisza...zostałeś sam.

Tak więc ruszyłeś dalej. Praktycznie nic się nie działo przez całe 5 klepsydr, oprócz tego pieprzonego orła który wpieprzył się w drzewo.
Zauważyłeś, że zbliżał się świt, a nadal nie było widać Zielonych Wzgórz.
W tym momencie wyskoczyli z krzaków w twoją stronę dwa niziołki. Miały czarne płaszcze z czerwonym inkaustem.
- Zabić i ograbić!!!! - Krzyczały piskliwym głosem, dzierżąc jakieś dziwne sztylety.
Kiedy pierwszy z nich zaatakował udało ci się w porę odskoczyć. Drugi zaczął szarżował w twoją strone, ale się wywalił.
Wyglądało to bardzo, żenująco.

Uderzając nizołka laską, zauważyłeś, że kamień na czubku zaświecił się i usłyszałeś łamiącą się kość.
Zdałeś sobie sprawę, że albo to są magowie, albo mają przy sobie coś magicznego...
Ten drugi, ostro się przestraszył, jednakże po chwili popatrzył na ciebie z żądzą krwi.
Najwyraźniej nic sobie nie robili z twoich słów.
Niziołek, który miał złamaną nogę i zwijał się z bólu, wziął swój sztylet i...wbił go sobie w klatke!
Ku twemu przerażeniu nie padł, nie umarł, tylko wstał i zaczął z opętanym śmiechem iść w twoją stronę.
Jego towarzysz patrzył z maniakalnym uśmieszkiem na to wszystko.

Zrobiłeś jak chciałeś, uderzenie było potężne i prawdopodobnie złamało kręgosłup. Ale nie upuścił sztyletu...tylko szybkim ruchem wbił Ci go w brzuch.
Zachłysnąłeś się od siły uderzenia i bólu kiedy stal wbiła się Ci w ciało. Poczułeś jak krew spływa po twoim ciele. Niziołek szybko wyją sztylet odskoczył, po czym nastawił sobie kręgosłup i znowu zaczął się śmiać. Jego towarzysz nadal nic nie robił, tylko stał z założonymi rękami.
Tymczasem rana, która była za duża niż powinna być, bolała mocno, ale udało ci się przełamać ból.
Spojrzałeś na przeciwników w celu znalezienia jakiegoś wyjścia. I właśnie w tej chwili zauważyłeś 2 bardzo ciekawe rzeczy.
Pierwsza, że jakieś 4 sążnie za niziołkami znajduje się...ciało jakiegoś Norda! Może warto by było to wykorzystać?
Druga, to doszedłeś do wniosku iż jeżeli, ten...sztylet wbity w ciało nie pozwala umrzeć, to musi mieć jakąś runę lub kryształ, z którego bierze się ta energia, bo nie wyczułeś u niziołów nawet krzty energii.
Tak więc to tylko kwestia czasu, aż sam umrze.
Mimo wolnię uśmiechnąłeś się. Ma się ten łeb nie od parady...

-3PŻ
Otrzymujesz nową rangę: Trzeźwy umysł(+1 przy testach na inteligencje, kiedy walczy)

Zaklęcie się udało. Po chwili w twojej ręce pojawiła się przedziwna kula, będącą duszą Norda, gotową do zapieczętowania.
Tak jak sądziłeś, na sztyletach były malutkie diamenty. Więc była to tylko kwestia czasu.
Nagle niziołek przestał się ruszać, a jego towarzysz wyglądał na zdenerwowanego.

Otrzymujesz:
- Dusza Norda

Udało się! Dusza weszła do laski. Na lasce pojawił się znak, oznaczający: "Smocza siła". Wyczułeś wibracje od mocy jakiej teraz posiada.
Natomiast nic nie zauważyłeś, i sytuacja się nie zmieniała. Zbliżałeś się o niziołków.

(Tak więc, zauważyłem parę błędów w KP.
1.Nie masz wybranych czterech umiejętności zaklinacza. Wybierz sobie cztery i sobie dopisz.
2.Nie śpiesz się i nie dopisuj sobie do KP, czegoś zanim Ci nie odpiszę. Popraw sobie do laski(smocza siła +4k)
3.Napisz sobie obok zaklęć ile kosztują KP i ofiarę(jeżeli trzeba).
4.Range zapisz sobie obok napisu "Rangi:", a nie pod. Tak to powinno być:
Rangi: Trzeźwy umysł(+1 przy testach na inteligencje, kiedy walczy)

To tyle, popraw, już Ci odpisałem więc przynajmniej jedna umięjętność zaklinacza u ciebie to musi być "Smocza siła" :). )

Nagle, kiedy byłeś bardzo blisko, niziołek z wbitym sztyletem upadł na ziemie i prawdopodobnie umarł. Jego towarzysz, w furii popędził w twoją stronę jednakże, byłeś szybszy. Szczęka Ci opadła kiedy odkryłeś co teraz potrafi laska. Niziołek wyleciał w powietrze jakieś 3 sążnie, po czym upadł z łoskotem.
Nie sądziłeś, że to tak silne. Niziołek oczywiście umarł na miejscu. Wygląda na to, że wygrałeś.

Za pokonanie dwóch dziwnych niziołków: +8PD!

Próbowałeś zabrać sztylet, jednakże w tym momencie wszystkie sztylety eksplodowały. Gdybyś nie zareagował wcześniej, prawdopodobnie byś nie przeżył. Jednak mimo szybkiej reakcji, otrzymałeś sporę obrażenia. Nie wyglądało to zbyt dobrze. W dodatku nic nie zostało z niziołków.

-2PŻ

Ruszyłeś tak w dalszą drogę...osłabiony...ranny. Po jakiejś klepsydrze twoje ciało domagało się odpoczynku, przez co coraz trudniej było Ci iść. Wokoło nadal były tylko pola, krzaki, parę drzew. Nic nowego...w dodatku zlatywały się wokół ciebie komary i jakaś sowa uczepiła się ciebie. Miałeś ochotę wszystkich i wszystko porozwalać, ale zmęczenie zwyciężyło nad złością.


Po dwóch klepsydrach później, pomału wschodziło słońce. Od jakiegoś czasu pojawiały się liczne wzniesienia i pagórki. Mimo potwornego zmęczenia, uśmiechnąłeś się. Już blisko...tak nie wiele brakuję...

Otrzymujesz przypadłość: Zmęczenie